Van lappendeken naar zonfestijn: wereldjongerendagen als leessleutel voor Pinksteren - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Hier vind je mijn homilie voor het feest van Pinksteren.

Pinksteren 2020

Handelingen 2,1-11  1 Corinthiërs 12,3b-7.12-13   Johannes 20, 19-23

In 2002 was ik met jongeren in Canada voor de Wereldjongerendagen. De laatste zondag gingen we eucharistie vieren met de Paus. We hadden een lange avondwake achter de rug met één miljoen jongeren. De stemming was onbeschrijflijk. Na een kort nachtje in openlucht stond ik voor dag en dauw op, om naar de plaats te gaan waar de priesters verzamelden ter voorbereiding van de viering. Ik was mijn slaapzak aan het inpakken toen plots een enorm onweer uitbrak. Het goot water. Binnen de paar seconden stonden die honderdduizenden jongeren recht om hun spullen in te pakken. Onderdak was er niet. Het hele immense veld werd één lappendeken van doeken en plastiek waaronder de jongeren probeerden te schuilen. Niet meteen leuk. Toen drie uur later paus JPII in zijn pausmobiel kwam aangereden, was het nog steeds aan het regenen. Dat was niet anders toen de mis begon. Hoef ik te zeggen dat de sfeer niet top was.  Exact toen het koor het gloria inzette brak de hemel letterlijk open. Binnen de paar minuten was het hele veld omgetoverd in één zonfestijn. De vreugde was immens. Dit is Pinksteren, werd alom gezegd.

Vandaag vieren we Pinksteren. Waar gaat Pinksteren precies over?

Het gaat over de voltooiing van de menswording van God. Gedurende 30 jaar hebben mensen het voorrecht gehad om te leven met Jezus, de langverwachte Messias. Na de verrijzenis van Jezus is dit nog even verder gegaan.  Met het feest van Pinksteren, kort na de Hemelvaart en dus het einde van de fysieke aanwezigheid van de Heer, begint het nieuwe tijdperk waarin wij tot vandaag leven: het tijdperk van de Geest.

Jezus, voor of na zijn verrijzenis, kon niet altijd en overal bij iedereen aanwezig zijn. De Geest van God wel. De Helper, zoals Hij  in het Johannesevangelie  genoemd wordt, is voortaan altijd bij elk van ons. De voltooiing van Gods menswording betekent met andere woorden dat de Geest van God voortaan woont in elk van ons.

Wat doet die Geest dan in ons?

Ik denk dat het Evangelie van daarnet misschien wel de kern uitdrukt van wat de Geest, God zelf, in ons verlangt teweeg te brengen. Jezus zegt er: Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.”Na deze worden blies Hij over hen en zei: “Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven. Het ontvangen van de Geest heeft te maken met een zending: die van de vergeving. Vergeven betekent dat je liefde geeft  over de grens van het gewone heen: vérder-geven, for-give, par-donner. De gave van de Geest, het Pinksterfeest, met andere woorden, nodigt ons uit om ten volle te durven liefhebben. Om toe te laten dat het leven van God – die liefde is – deel wordt van ons leven.

De dochter van vrienden, een jongvolwassen vrouw met beide voetjes op de grond, nam een aantal jaren geleden ook deel aan WJD. Toen ze thuis kwam zei ze haar ouders: Dit was de mooiste week uit mijn leven. Wie ooit aan die Wereldjongerendagen heeft deelgenomen weet waar ze naar verwees. Op zo’n bijeenkomsten van jonge christenen kan een bepaalde kwaliteit van openheid, van respect, ja, van onderlinge liefde groeien die het leven gewoon anders maakt.

Beste medegelovigen, het Pinksterfeest is de definitieve zending om deel te hebben aan het avontuur dat God zelf is. Het avontuur van de liefde: de liefde die geeft, zo maar, steeds weer, onverdiend, zonder te tellen. De liefde die alles anders maakt. De liefde die opent op het leven van en met God en met elkaar.