Nut

Voorbije zondag ben ik gewoontegetrouw mijn demente vader gaan bezoeken in de instelling waar hij verblijft. Vader is steeds aangenaam verwonderd dat ik weet dat hij daar is en dat ik hem kom bezoeken. Ook al verblijft hij er al geruime tijd, hij meent dat hij nog maar net aangekomen is op die plaats en dat hij over een half uurtje terug naar huis gaat.

Ik heb elke keer gebakjes bij die hij met smaak en dankbaarheid verorbert. Druk is onze conversatie niet. We genieten van mekaars aanwezigheid. Ik toon hem familiefoto’s en stel hem wat vragen, steeds dezelfde. Vooral over het verleden. Dat kent hij nog als zijn broekzak. Voor het heden is zijn geheugen helemaal weg. 1 minuut na mijn vertrek is elke bewuste herinnering aan onze ontmoeting verdwenen.

Baat het dat ik mijn vader ga bezoeken? Heeft het nut?

Geen enkel.

Toch ben ik blij dat ik elke week even tijd met hem mag doorbrengen. Liefde heeft geen nut. Dankbaarheid heeft geen meerwaarde. Liefde en dankbaarheid zijn zinvol op zich.