Weet je nog wat je deed op 19.4.05 om 18u45? Ik wel ... (1/8)
In het najaar van 2016 hield ik in het kader
van “Bruisende Kerk”, een congres voor jonge katholieken in Gouda, een inleiding
met als titel: “Meer houden van de Kerk: in de leer bij Ignatius van Loyola en
Lucifer.” Hier volgen enkele uittreksels. 1/8
Wie
van jullie herinnert zich nog wat je aan het doen was op 19 april 2005, omstreeks kwart voor zeven in de avond? Ik weet het nog als was
het gisteren. Ik zat, samen met mijn medebroeders, gespannen voor de televisie.
Er was net witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel gekomen.
Kardinaal Medina kwam het balkon van de Sint-Pietersbasiliek op en sprak de
rituele woorden Habemus papam. Vervolgens
kwam de naam van de opvolger van Johannes Paulus II: Josephus Ratzinger. Ik
herinner met dit zo goed omdat er toen een ijskoude rilling over mijn rug liep:
Het is toch niet waar … De pantserkardinaal,
de rottweiler van God en andere bijnamen van de prefect van de Congregatie voor
de geloofsleer kwamen me meteen voor de geest.
Jullie
zijn misschien verwonderd of zelfs geschokt door wat ik net kom te vertellen.
Het was gewoon mijn spontane, eerlijke reactie. Maar het verhaal eindigt hier niet.
Want ik herinner me ook dat ik reeds na enkele weken paus Benedictus XVI
helemaal, maar dan ook helemaal had geadopteerd als mijn paus, als onze paus. Ik
had en heb op een aantal punten andere gevoeligheden dan Benedictus. Toch heb
ik hem heel snel, ook in mijn hart, kunnen erkennen als opvolger van Petrus,
als roerganger van onze Kerk. Ik was dankbaar vast te stellen dat ik van hem
hield. Op dezelfde wijze als voor hem Johannes Paulus II lange jaren “mijn
paus” was geweest en die plaats nu ingenomen is door Franciscus.
.jpg)
Reacties