Paus over evolutie kerkelijke leer, restaurationisme en waarom hij misviering in oude ritus heeft ingeperkt

                                                                            

Op 29 april 2023 ging paus Franciscus in gesprek met de Hongaarse jezuïeten. Ziehier zijn heldere antwoord op een duidelijke vraag.

Vraag: Het Tweede Vaticaans Concilie spreekt over de relatie tussen de Kerk en de hedendaagse wereld. Hoe kunnen we de Kerk verzoenen met de werkelijkheid die al voorbij de moderniteit is? Hoe kunnen we de stem van God vinden en tegelijk onze tijd liefhebben?

Antwoord paus Franciscus: Ik weet niet hoe ik deze vraag theoretisch moet beantwoorden, maar ik weet zeker dat de uitvoering van het Concilie nog steeds aan de gang is. Het duurt een eeuw om een Concilie te assimileren, zegt men. En ik weet dat het verzet verschrikkelijk is. Er is een ongelooflijk restaurationisme. Wat ik "terugdraaien" noem, zoals de Brief aan de Hebreeën 10:39 zegt: "Maar wij behoren niet tot degenen die terugdraaien". 

De stroom van geschiedenis en genade gaat van beneden naar boven, als het sap van een boom die vrucht draagt. Maar zonder deze stroom blijven we een mummie. Achteruit gaan houdt het leven niet in stand, nooit. We moeten veranderen, zoals de heilige Vincentius van Lerins schrijft in Commonitórium primum, wanneer hij bevestigt dat zelfs het dogma van het christelijk geloof voortschrijdt, zich consolideert met de jaren, zich ontwikkelt met de tijd, zich verdiept met de leeftijd. Maar het is een verandering van onderaf. 

Het gevaar vandaag is een achteruitgang, een reactie tegen de moderniteit. Het is een ziekte van de nostalgie. Daarom heb ik besloten dat de voorschriften voor het vieren volgens het Romeins Missaal van 1962 nu verplicht zijn voor alle nieuw gewijde priesters. Na al de nodige raadplegingen heb ik dit besluit genomen omdat ik zag dat deze pastorale maatregel, goed genomen door Johannes Paulus II en Benedictus XVI, op een ideologische manier werd gebruikt, om achteruit te gaan. Ik moest deze achteruitgang, die niet paste in de pastorale visie van mijn voorgangers, een halt toeroepen.


Reacties

Anoniem zei…
"Daarom heb ik besloten dat de voorschriften voor het vieren volgens het Romeins Missaal van 1962 nu verplicht zijn voor alle nieuw gewijde priesters." De afstand tussen 1962 en 2023 is groot, meer dan een halve eeuw! En in die periode vindt er een grote evolutie plaats. Hoeveel ruimte is er naast deze verplichting om naast het gebruik van het Romeinse Missaal meer menselijke, toegankelijke taal te gebruiken? De liturgische taal moet misschien niet integraal 'verstaan' worden. Toch zijn veel gebruikte teksten in theologische taal geschreven die voor de leek, en ook gelovige boven de hoofden gaan. En jonge mensen haken gewoon af, doen zelfs de moeite niet meer om deze te willen verstaan.
Anoniem zei…
Ik heb niet tegen het “Romeins missaal van 1962”
Maar het “Romeins Missaal van 1962” wordt op vele plaatsen niet inhoudelijk gevolgd.
Alternatieve lezingen
Eucharistische gebeden die niet in het missaal staan.
Bij de consecratie is het inhoudelijk soms ver te zoeken…
Het altaar gelijkt soms op een bureel…
Bijvoegingen om wat schouw ter geven
……
De bisdommen laten begaan…
Truus zei…
Veranderingen gaan veels,te langzaam.Ik was 12 jaar en moest van de toenmalige pastoor tijdens de godsdienstles invullen.Of ik vond dat priesters mochten trouwen.Ik ben tegen het celibaat en er is nog niets veranderd,nu 72 jaar is 60 jaar geleden.
Unknown zei…
conservatief : windt zich op om de klok terug te draaien, cf. conservatieve krachten in de analytische mechanica
Anoniem zei…
Ik vind dit in ieder geval een heldere reflectie. Men kan pas op de lange duur uitwerking zien van vorige goedbedoelde intenties. Dat de paus hierop terug komt blijkt als getuigen van 'durf'. Er bestaat idd iets, zoals ik datzèlf gemakshalve 'de wet der traagheid' noem. De kerk is wèl te verstaan als de wil er maar is. Maar als die ontbreekt,is het nooit goed genoeg. Dus moeten we voorzichtig zijn in een beoordeling. (niet helemaal anoniem: Rianne)
Marie Claire zei…
Deze paus ziet heel duidelijk wat de problemen zijn
in de evolutie van de Kerk en de weg die zij dient te gaan, jammer ....wij hebben zo ’n opperherder dertig jaar te laat
E.Harland-Hazebroek zei…
Ik ben altijd dankbaar voor de Kerk.
Ik blijf wel mezelf.
Het ligt me niet te zeven.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)