Meneer Leo (2)


Gisteren kon u iets lezen over "Meneer Leo". Vandaag laat ik "Meneer Leo" zelf aan het woord.

Vrijheid

Dit woord doet mensen “binnen en buiten de muren” dromen. Waarover?

Over “ontsnappen”, “gijzelingen” en “netten spannen”…? Kunnen doen en laten wat ik wil? Geen geboden of verboden, geen bindende keuzen, geen betutteling? Geen verantwoording hoeven af te leggen voor de meest pietluttige details? Alleen mezelf als maatstaf?

Maar het woord raakt ook een dieper verlangen in onszelf. Een verlangen naar authenticiteit, naar mezelf zijn zoals ik ben. Mogen thuiskomen bij mezelf. Ik merk echter dat bij onze gedetineerden deze gevoelens vaak totaal afwezig zijn of weggedrukt worden.

Door de ontmoetingen of de gesprekken die ze met ons aalmoezeniers hebben komen de gedetineerden geleidelijk aan terug thuis bij hun diepere zelf. Ze voelen zich “erkend” als persoon. En die “erkenning” werpt een ander licht op henzelf, op hun leven en op de verantwoordelijkheid die ze dragen. In het licht van die “erkenning” wordt men terug méér mens.

We stoten vandaag vaak op het vooroordeel dat het geloof onze menselijke autonomie en onze zelfontplooiing in de weg staat. Mijn ervaring als aalmoezenier in de gevangenis is juist dat het geloof, en de persoonlijke ontmoeting met God, onze mensen die er verblijven, juist een stukje waardigheid geeft en hen in feite terugschenkt aan zichzelf. En het is soms niet te geloven hoe dàt krachten in mensen kan wakker maken.

Dat wij vanuit onze taak mensen mogen blijven aanmoedigen om te leven naar de vrijheid toe die God voor ieder van ons heeft weggelegd.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

"Ik zal blij zijn als ik andermaal sterf" - een gedicht-overweging van T.S. Eliot over de drie Koningen

Afbeelding
De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikkelijk duur : het was een ellendige tocht. Tenslotte reisden wij de gehele nacht door, sliepen zo nu en dan langs de wegkant en hoorden gedurig in onze ogen zingende stemmen, zeggend: jullie onderneming is waanzin
Meer lezen

Knip hem door, nu het nog kan ...

Afbeelding
Dit videoverhaal is wat bij de haren getrokken. En ook weer niet. Bij sommigen duurt het echt wel lang, als het al ooit gebeurt. En hoe langer het wordt uitgesteld, hoe moeilijker om die navelstreng door te knippen. Weet je nog wat jou daarbij heeft geholpen? Of … moet het eigenlijk nog gebeuren?
Meer lezen

"Doe het tegenovergestelde van wat je spontaan zou doen": zeven ignatiaanse tips voor een beter leven in tijden van corona

Afbeelding
In het bijzonder in Nederland leidt Corona weer tot allerhande vervelende beperkingen. De ignatiaanse spiritualiteit geeft zinvolle en soms onverwachte tips geven om beter om te gaan met de moeizaamheid die dit met zich kan kiezen.  Vreemd genoeg - of moet ik zeggen 'gelukkig genoeg' - raadt Ignatius in zo'n situaties vaak aan om net het tegenovergestelde te doen van wat je spontaan zou doen. In deze voordracht geef ik drie grondregels en zeven concrete suggesties om gelukkig te leven als corona roet in het eten strooit.
Meer lezen