Vias rectas

Het Belvedere College (een van de twee jezuïetencolleges van Dublin) heeft als motto: “Per vias rectas ” (langs rechte wegen). De leerlingen dragen dit motto op hun uniformtrui en zijn er niet om verlegen.

Jack, een laatstejaars, vertelde gisterenmorgen hoe hij het initiatief genomen had om te beginnen met taalklassen voor asielzoekers. Samen met een 15-tal andere leerlingen geeft hij, elke dinsdagmorgen, van 11u tot 12u een-op-een Engelse les aan mensen uit alle hoeken van de wereld. Het is maar één voorbeeld uit het indrukwekkend aanbod van sociale activiteiten die hier in deze school door de leerlingen worden gedaan.

Jack, duidelijk een voortrekker in zijn jaar, bestempelde zichzelf als een “devout catholic”. Faith that does justice” – geloof dat leidt tot inzet voor rechtvaardigheid. Voor hem gingen beide hand in hand.

De grote meerderheid van de jongens hier (het is een “all boys school”) draaien enthousiast mee in die sociale activiteiten. Moeilijker wordt het wanneer de begeleiders de terugkoppeling willen maken naar het Evangelie. Inderdaad, deze kan er niet automatisch komen. Christen worden/zijn is per definitie een daad van vrijheid. Er kan enkel een aanbod gedaan worden om de ervaring van dienstbaarheid ook spiritueel te duiden.

Onze cultuur wordt gekenmerkt door een grote schroom ter zake. Deze schroom leeft ook bij de meeste belijdende christenen. In de mate dat dit een uiting is van respect dient het toegejuicht te worden. In de mate dat dit een uiting is van angst om afgewezen te worden dient het bevraagd te worden.

Jongeren hebben recht om ook op gelovig gebied een kwalitatief hoogstaand vormingsaanbod te krijgen. Dit recht schept verplichtingen in hoofde van de volwassen gelovigen.