Onrecht, recht, liefde

Vandaag vieren we het feest van de Onnozele Kinderen, een verschrikking van gewelddadigheid. Nochtans zijn we volop in het kerstoctaaf. Alsof de liturgie er ons wil voor behoeden al te zeer op te gaan in de romantiek van de heilige familie.

Echte liefde roept weerstand op. Altijd. Maar hoe absoluut of hoe verfijnd het kwaad ook mag zijn, de liefde is sterker dan alles. Onderstaande tekst (auteur onbekend) illustreert dit op pakkende wijze.

Onrecht, recht, liefde

• Op mij moet je niet rekenen, zegt het onrecht.
Precies wat moet, berekent het recht.
Geheel en al, wenst de liefde.

• Steeds mijn zin doen, verlangt het onrecht.
Wat kan mij gevraagd worden, vraagt het recht.
Wat kan ik doen, vraagt de liefde.

• Pakken wat ik kan krijgen, zegt het onrecht.
Wat moet ik afstaan, vraagt het recht.
Wat kan ik geven, vraagt de liefde.

• Mijn bezit is onaantastbaar, zegt het onrecht.
Elk het zijne, zegt het recht.
Al het mijne is ook het uwe, zegt de liefde.

• Alle middelen zijn goed, zegt het onrecht.
Je moet je recht opeisen, zegt het recht.
Je kan zoveel liefde schenken, verkondigt de liefde.

• Niets of niemand kan mij verplichten, zegt het onrecht.
Dat is niet verplicht, zegt het recht.
Ik doe het graag, zegt de liefde.

• Niet willen weten wat fout was, doet het onrecht.
Straffen wat fout was, doet het recht.
Vergeven wat fout was, doet de liefde.

• Alle aandacht komt mij toe, zegt het onrecht.
Tel ik soms niet mee, vraagt het recht.
Zijn we niemand vergeten, vraagt de liefde.

• Allen moeten mij dienen, gebiedt het onrecht.
Ik heb recht op liefde, beweert het recht.
Ik houd van jou, herhaalt de liefde.