Stappen



Graag deel ik met u deze uitzondelijk mooie adventsmeditatie van Kris Depoortere, mij doorgestuurd door een lezer van deze blog.

“Het leek een routinevlucht te worden, die vrijdag 13 juni 1930, vertelt Antoine de Saint-Exupéry, auteur van De kleine prins, in Terre des hommes negen jaar na de feiten. Zijn vriend, Henri Guillaumet, stijgt op in Santiago de Chile om de post naar Argentinië te vliegen. Boven het Andesgebergte verandert het rustige weer plotseling in een hevige sneeuwstorm. Zijn vliegtuig kan maar 5.200 meter hoog en de bergtoppen halen zevenduizend meter. Hij maakt een mislukte noodlanding. Crash.

Als Henri uren later tot bewustzijn komt, ligt hij in de sneeuw, enkele meter van zijn vliegtuig. Op sandalen, met slechts enkele broodjes in zijn tas. Wat gedaan? Stappen. Naar beneden. Zijn voeten verbranden in de sneeuw. Maar hij stapt. De hele dag door. ’s Avonds vindt hij een grot. Hij wil slapen, maar hij weet dat dit het einde betekent. Slapen betekent doodvriezen. Dat hebben ze hem vaak gezegd. Hij is echter zo moe en heeft zo veel pijn, dat hij eigenlijk niets anders meer wenst. Hij legt zich neer.

En dan hoort hij iets. Een stem? Fluisterend stil eerst, maar dan steeds duidelijker. Hij hoort de stem van zijn vrouw, Noëlle. Staat ze in het hoofdkantoor van de vliegtuigmaatschappij in Buenos Aires? Hij hoort haar herhalen, tegen die kille directeur in: “Zoek Henri. Geef het niet op. Als hij leeft, dan stapt hij. Als mijn man leeft, dan stapt hij.”

Lees verder.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

"Ik zal blij zijn als ik andermaal sterf" - een gedicht-overweging van T.S. Eliot over de drie Koningen

Afbeelding
De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikkelijk duur : het was een ellendige tocht. Tenslotte reisden wij de gehele nacht door, sliepen zo nu en dan langs de wegkant en hoorden gedurig in onze ogen zingende stemmen, zeggend: jullie onderneming is waanzin
Meer lezen

Knip hem door, nu het nog kan ...

Afbeelding
Dit videoverhaal is wat bij de haren getrokken. En ook weer niet. Bij sommigen duurt het echt wel lang, als het al ooit gebeurt. En hoe langer het wordt uitgesteld, hoe moeilijker om die navelstreng door te knippen. Weet je nog wat jou daarbij heeft geholpen? Of … moet het eigenlijk nog gebeuren?
Meer lezen

"Doe het tegenovergestelde van wat je spontaan zou doen": zeven ignatiaanse tips voor een beter leven in tijden van corona

Afbeelding
In het bijzonder in Nederland leidt Corona weer tot allerhande vervelende beperkingen. De ignatiaanse spiritualiteit geeft zinvolle en soms onverwachte tips geven om beter om te gaan met de moeizaamheid die dit met zich kan kiezen.  Vreemd genoeg - of moet ik zeggen 'gelukkig genoeg' - raadt Ignatius in zo'n situaties vaak aan om net het tegenovergestelde te doen van wat je spontaan zou doen. In deze voordracht geef ik drie grondregels en zeven concrete suggesties om gelukkig te leven als corona roet in het eten strooit.
Meer lezen